RUTILAE Coronae

RUTILAE Coronae

apud Prudentium, in Hamartig. v. 934.

Iustorum dirimente Choro, rutilasque coronas.

Eminus ostendit poenarum carcere mersis:

aureae sunt, quibus ad imitationem militum, qui praeclare contra hostes rem olim gesserant, Martyres, utpote tyrannicae impietatis victores, a Poeta donari, ait Paschalius, Corondr. l. 8. c. 5. Coeterum rutilare apud Latinos, sicut adam, apud Hebraeos, etsi proprie rubere significet, saepe tamen nihil quidquam, quam quam splendere est. Ut, l. 8. Aen. v. 528.

Arma inter nubem caeli regione serena

E caelo rustllare vident. ——

Hinc Philoxeni Glossae, Δάμπω, niteo, splendeo, rutilo. Et passim in Poetis rutilare dicuntur Luna et stellae, splendoris derte ratione, non rubedinis, quae in iis vix ulla apparet. Eôdem exemplô ab iis purpurea vocantur, quae eximii candoris sunt., ut nix et cycni. Nempe utsique colori hoc commune est, ut admixti luminis multum habeant etc. Qua de re vide erudite disserentem Sam. Bochartum, Hterozoici Part. poster. l. 5. c. 6. ubi locum explicat Threnorum, c. 4. v. 7. in quo Peninim, h. e. margaritae, rubere dicuntur, ut et supra.